W Tarnowie zmarła Stanisława Wiatr-Partyka - poetka, pedagog, Sybiraczka. Nestorka środowisk patriotycznych i wielki autorytet

Urodziła się w 1930 roku w Nieświeżu, w województwie nowogródzkim. Była córką Jana Wiatra, uczestnika wojny 1918-1921, funkcjonariusza Policji Państwowej, więźnia Kozielska i Ostaszkowa, zamordowanego w Twerze. Jako dziesięcioletnia dziewczynka – 13 kwietnia 1940 roku wraz z matką Olgą została wywieziona do Kazachstanu. W tym samym dniu NKWD wydało rozkaz zamordowania jej ojca.

Do Polski powróciła z zesłania dopiero po wojnie - w 1946 roku.

Tragiczną historię swojego młodego życia opisała w wierszu „Życiorys”, który napisała w 1959 roku.

Powiem wam jak było
Najpierw zabrakło ojca
Została rozpacz, ból, strach
Potem zniknął dom
Zostało parę tobołków
I chora matka
Następnie rozpłynęła się Ojczyzna
A w zamian był step
I wszystko obce
Potem nie było już nic
Zapomniałam jak wygląda jabłko
Kiedy się pisze „rz”
Jak się je widelcem
Wyrastałam jak kiełek w piwnicy
Na pohybel sobie
Powiem wam co było potem
Ojciec wrócił
Nazwiskiem na liście katyńskiej

Po powrocie z ZSRR pracowała jako nauczycielka języka rosyjskiego. Uczyła m.in. w II LO w Tarnowie. Tworzyła tarnowskie struktury Związku Sybiraków. Była jego Prezesem, a w ostatnich latach Prezesem Honorowym. Aktywnie działała w Rodzinie Katyńskiej. Współpracowała też z Towarzystwem Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich.

Pani Stanisława była „dobrym duchem”, inicjatorką i wykonawcą wielu wartościowych przedsięwzięć, warsztatów i wykładów o „Golgocie Wschodu”, których wysłuchały tysiące uczniów. W 2013 r. Miasto Nieśwież nadało jej tytuł Honorowego Obywatela. W tym samym roku stała się pierwszą laureatką nagrody "Szabla Niepodległości" przyznawanej przez Kapitułę Festiwalu Niepodległości w Tarnowie.

- Nie mogło być inaczej. Dla tarnowskiego środowiska patriotycznego była najważniejszym punktem odniesienia, wielkim autorytetem. To z nią konsultowało i uzgadniało się niemal wszystko, co związane było z organizacją uroczystości rocznicowych, wydarzeń patriotycznych, spotkań, czy formułowaniem różnego rodzaju apeli. Odeszła postać niezwykle ważna dla naszego miasta. Jedna z najszlachetniejszych osób, jakie udało mi się w życiu poznać – wyjaśnia Piotr Dziża z fundacji Pro Patria Semper.

Za swoją działalność i twórczość została odznaczona także Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem Zesłańca Sybiru, Pro Memoria, Krzyżem Drugiej Obrony Lwowa nadanym przez Miasto Zawsze Wierne Rzeczpospolitej, Srebrnym Medalem Opiekuna Pamięci Narodowej, Nagrodą Literacką im. J. Mackiewicza za rok 2014 i innymi.

Swoje przeżycia opisywała w wierszach. Niektóre zostały opublikowane w wydanych tomikach „Piołun z kropelką rosy”, „Zapomniana melodia”, „Ballada o utraconym domu”, „Powiem wam jak było” i w wielu antologiach.

Od dłuższego czasu poważnie chorowała. Zmarła 8 listopada. Jej pogrzeb odbędzie się w piątek (10 listopada) o godz. 10 na Cmentarzu Komunalnym w Tarnowie- Krzyżu.