Aktywność fizyczną dzieci i młodzieży zaleca Europejski Kodeks Walki z Rakiem

Aktywność fizyczna zapewnia człowiekowi we wszystkich fazach życia, optymalny stan zdrowia, dobrą sprawność fizyczną i umysłową. Pomaga organizmowi zwiększyć wydatek energii ponad poziom podstawowej przemiany materii, prowadząc do obniżenia masy ciała. Intensywny wysiłek fizyczny jest efektywnym sposobem zapobiegania chorobom układu krążenia, redukcji poziomu cholesterolu i stabilizacji gospodarki lipidowej, co prowadzi do zmniejszenia ryzyka rozwoju miażdżycy. Ćwiczenia ruchowe redukują również ryzyko powstania cukrzycy typu 2 nawet o 30%. Natomiast u ludzi chorych na cukrzycę regularna aktywność fizyczna sprzyja prawidłowej kontroli stężenia cukru we krwi. Wysiłek fizyczny zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, przez co zmniejsza się zapotrzebowanie na insulinę.
Liczne piśmiennictwo wskazuje, że aktywność fizyczna może zmniejszyć ryzyko szeregu nowotworów, takich jak rak piersi, jelita grubego, gruczołu krokowego i endometrium.

Regularna aktywność ruchowa ma duże znaczenie profilaktyczne, wpływa korzystnie na ustąpienie symptomów depresji i lęku, poprawia sprawność psychiczną i samopoczucie na skutek wzrostu stężenia endorfin we krwi. Stanowi zatem przeciwwagę dla obciążenia organizmu pracą umysłową, zwiększa odporność na stres i zmęczenie, zapobiega patologiom społecznym, głównie wśród młodzieży.
Aktywność fizyczna ma również wpływ na opóźnienie inicjacji tytoniowej przez nastolatków. Badania wskazują na rolę mózgowych procesów neurofizjologicznych identycznych funkcjonalnie dla palenia i wysiłku związanego z ćwiczeniami fizycznymi.

Aktywny tryb życia to nie tylko rekreacja fizyczna czy ćwiczenia fizyczne, ale styl życia polegający na włączeniu aktywności w rutynę dnia codziennego. Należy zwrócić uwagę, że aktywność ruchowa wspomaga u dzieci i młodzieży rozwój cech społeczno – wychowawczych: uczy dokonywania wyborów i konsekwencji w osiąganiu celów, przyczynia się do wzrostu zainteresowania współzawodnictwem i współdziałaniem, kształci silną wolę oraz życzliwy stosunek do ludzi.
Według American Cancer Society,World Health Organization, American Heart Association, American Diabetes Association zalecana optymalna częstotliwość zajęć ruchowych u dzieci i młodzieży powinna odbywać sięco najmniej przez 60 minut codziennie, wysiłek fizyczny o umiarkowanej i dużej intensywności. Ćwiczenia powinny być odpowiednie do wieku rozwojowego, przyjemne i zróżnicowane, obejmować zajęcia sportowe i gimnastyczne w szkole, w domu i w społeczności. Ponieważ dzieci i młodzież spędzają znaczną część dnia w szkole, niezwykle istotny i uznany sposób zwiększania ich aktywności fizycznej stanowią rutynowe programy wychowania fizycznego. Aby osiągnąć pożądane wskaźniki aktywności, należy wprowadzić w szkołach codzienne zajęcia wychowania fizycznego i przerwy na ruch, a w domu ograniczyć czas oglądania telewizji i gier komputerowych.

Zwiększenie aktywności fizycznej – propozycje:
- zwiększenie motywacji dzieci i młodzieży do uczestniczenia w zajęciach wychowania fizycznego,
- dostosowanie metod i form pracy do możliwości wszystkich uczniów,
- zmniejszenie liczby zwolnień z zajęć WF wystawianych przez rodziców i lekarzy,
- przyzwyczajanie dzieci i młodzieży do różnych form systematycznej aktywności fizycznej już od najmłodszych lat,
- zapewnienie dzieciom i młodzieży warunków do rozwijania aktywności fizycznej i odpowiednią ilość czasu.

Ważne jest zatem aby sposób zachowań dzieci i młodzieży określany stylem życia był przekazywany i kształtowany przez rodziców, środowisko szkolne oraz środki masowego przekazu. Należy pamiętać, że wiedza zdobyta przez dzieci i młodzież nie tylko kształtuje odpowiednie umiejętności, przekonania i postawy, ale również poprawia zdrowie oraz jakość życia.(poniżej znajdują się loga MZ i Szpitala Wojewódzkiego w Tarnowie)

Autor artykułu dr M. Łabuzek