Dzieło z Tarnowa zrobiło furorę we Florencji. "Ostatnia Wieczerza" Piotra Barszczowskiego zachwyciła znawców sztuki i publiczność [ZDJĘCIA]

Wyjazd do Florencji – miasta renesansowych malarzy, którymi zafascynowany jest Piotr Barszczowski, był spełnieniem jego marzeń.

"Wciąż nie mogę uwierzyć w to, że to nie sen, albo kontynuacja snu - tego, w którym ujrzałem „perspektywę Ducha Świętego Wieczerzy Pańskiej” - jednego z najważniejszych wydarzeń pod względem ludzkim i religijnym, przedstawienia kluczowego i wielce dramatycznego. Czytając Ewangelię wyobraźmy sobie, że jesteśmy współuczestnikami. Obraz ma za zadanie pomóc wyobraźni, sercu i rozumowi" – napisał w mediach społecznościowych Piotr Barszczowski niedługo po przyjeździe do Florencji.

Pytanie o to, jak wyglądała ostatnia wieczerza trapiło go od czasów liceum. Odpowiedź… przyśniła mu się. W 2007 roku obudził się o czwartej nad ranem. Od razu wstał, usiadł za biurkiem i naszkicował scenę, którą wtedy zobaczył i miał jeszcze na świeżo w głowie. W 2019 roku zorganizował casting, na który zgłosiło się 26 statystów. Wykonane wtedy zdjęcia wykorzystane zostały do przygotowania projektu dzieła.

Swoją premierę pierwotnie miało ono mieć w Wielki Czwartek 2020 roku. Plany te jednak pokrzyżowała pandemia, a z nią niespodziewane problemy z dostępem do materiałów niezbędnych do wykonania neowitrażu.

„Ostatnia Wieczerza XXI” została pokazana publicznie po raz pierwszy 1 kwietnia 2021 r. w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu, któremu Barszczowski podarował odbitkę nr 1 swojego neowitrażu. Dzieło o wymiarach 3 na 2 metry, wykonane na specjalnym płótnie, które przepuszcza światło zdobi od ponad pół roku reprezentacyjną salę Petrus w opactwie.

- Nic nie dzieje się bez przyczyny. Wydawało się, że nad tą pracą ciąży jakieś fatum, a tymczasem życie napisało inny scenariusz. W tym przypadku idealnie pasują słowa: „nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło” - mówi Piotr Barszczowski.

Niedługo po premierze przyszło zaproszenie na XIII Biennale Sztuki we Florencji. Pokazanie światu „Ostatniej Wieczerzy XXI” uzależnione było jednak od zdobycia funduszy na wykonanie kolejnej odbitki, opłacenie kosztów transportu i prezentacji dzieła. Potrzeba było ponad 150 tys. zł. Artysta pukał do wielu drzwi, tracąc z dnia na dzień nadzieję na to, że uda mu się wyjechać do Włoch. Kluczowe okazało się wsparcie, które udzielił mu Instytut Adama Mickiewicza.

„Ostatnia Wieczerza XXI” odniosła sukces podczas biennale, zdobywając złoty medal im. Wawrzyńca Wspaniałego (wielkiego mecanasa i promotora sztuki renesansu) w kategorii sztuki multimedialnych oraz nagrodę publiczności spośród wszystkich 820 prac, które były prezentowane we Florencji. Poza „Ostatnią Wieczerzą XXI” Piotr Barszczowski pokazał na biennale także trzy inne swoje neowitraże.

Wydarzenie posłużyło mu także do zaprezentowania manifestu artystycznego. Na pudełku po pizzy napisał senstencję ks. Krzysztofa Niedałowskiego: „Religia bez sztuki staje się dogmatem. Sztuka bez ducha religii zamienia się w dekorację”.

- Tysiące ludzi, w różnym wieku, podchodziło do mojej pracy. Spoglądając na witraż i na słowa wypisane na pudełku z uznaniem kiwało głowami, gratulowało mi mówiąc: „Nareszcie. Na taką pracę czekaliśmy, która rozmawia z nami – mówi do nas” - opowiada tarnowianin, który na biennale przedstawiał się Włochom jako Pietro Francesco della Tarnovia. Jednocześnie gorąco zapraszał ich do Tarnowa informując, że to perła renesansu w Polsce.

Ma nadzieję, że sukces we Florencji przełoży się na to, że łatwiej będzie mu teraz pozyskać mecenasów na realizację kolejnych projektów, które od lat nosi w głowie. Po ostatniej wieczerzy chciałby wziąć się za inny znany motyw teologiczno-ikonograficzny i wykonać obraz „Zwiastowanie XXI”.

Nagrodzony na biennale neowitraż można będzie zobaczyć przed świętami wielkanocnymi w foyer Tarnowskiego Teatru. Być może uda się wykonać jego wersję, wysoką na 7 metrów, wówczas postacie na obrazie byłyby widoczne w naturalnych rozmiarach, a jednocześnie jeszcze lepiej można byłoby dostrzec całe mnóstwo symboli, znaków, manuskryptów i celowych zabiegów artystycznych, które Piotr Barszczowski zastosował w swojej kompozycji, a które są dodatkową gratką dla oglądających.